Andrzej Walczak z prezesem PoZŻ Bogusławem Witkowskim, podczas chrztu jachtu „Empatia Polska” w 2015 r. Znani i nieznani: Andrzej Walczak Żeglarz, budowniczy jachtów, społecznik i popularyzator żeglarstwa w jednej osobie. Dziś o swoich związkach z morzem i żeglowaniem opowiada Andrzej Walczak, prezes Fundacji Empatia. – Opowiedz o swoich żeglarskich początkach… – Żeglować zacząłem jeszcze w szkole średniej. W wieku 16 lat miałem już Książeczkę Żeglarską nr 794/P wydaną przez PZŻ Okręg Poznański. Dwa lata później po kursie żeglarskim na stopień sternika jachtowego i rejsie stażowym, otrzymałem po egzaminie patent sternika jachtowego z numerem 181/KL. Uczyłem się w Liceum im. Adama Asnyka w Kaliszu i przez cały ten okres żeglowałem w Klubie LOK Kalisz na drewnianych i ciężkich Słonkach, po rzece Prośnie oraz po Jeziorach Ślesińskich i Gople. Pływałem również na DZ-tach i SZ-etach. W okresach zimowych wiosłowałem na krytym wioślarskim basenie treningowym w Kaliskim Towarzystwie Wioślarskim, a latem również po Prośnie. Kiedy mocno wiało przesiadałem się pod żagle na Słonki i Biedronki budowane przez kaliskich harcerzy. Moim pierwszy żeglarskim guru był Miecio Krause, który dzięki swojemu wujkowi żeglował po morzu na pięknym drewnianym jachcie „Mars”, czego mu bardzo zazdrościłem. – Też ci się zamarzyły takie morskie, dalekie rejsy? – Oczywiście! No i powoli zacząłem marzenie wcielać w życie. W kaliskim środowisku żeglarskim podjęto decyzję o budowie jachtu morskiego typu Taurus, w szczecińskiej stoczni. Budowa jachtu ruszyła dzięki wspaniałemu żeglarzowi Józefowi Czubakowi, który potrafił zorganizować finansowanie i założyć Yacht Klub Polski w Kaliszu, którego był pierwszym komandorem. Po zbudowaniu jachtu nadano mu imię „Calisia”. Od tego czasu rozpocząłem praktykę morską na Bałtyku, a często także w rejsach do Hamburga na wody pływowe i Kilonii oraz do Lubeki. Na tym jachcie żeglowało również mnóstwo żeglarzy z Ostrowa Wlkp., Ostrzeszowa i Konina, Jarocina i Poznania. Józef Czubak cudowny starszy kolega i przyjaciel, kapitan instruktor, żeglarz i gawędziarz stworzył prawdziwą żeglarską atmosferę w Wielkopolsce pokazując, czym jest etos wychowania morskiego pod żaglami. – „Calisia” to był początek morskiej przygody, a co było dalej? – Podczas rejsów na „Calisii” zapragnąłem żeglować na jachcie jeszcze większym i stalowym, ponieważ widziałem jak delikatną jest mahoniowa przekładkowo-diagonalnie klejona skorupa kadłuba „Calisii” – raczej regatowego, niż wyprawowego jachtu. Było na nim bardzo ciasno i niezbyt komfortowo, a w sztormach i nocą nawet niebezpiecznie, pomimo zachowywania niezbędnych środków bezpieczeństwa załogi na wachcie. Toaleta zazwyczaj była magazynkiem żywności i zapasowych żagli a tzw. potrzeby ludzkie wykonywano na pokładzie pod osłoną żagli. Mówię o tym, żeby pokazać dlaczego dojrzewała we mnie potrzeba odnalezienia innego wymiaru i poziomu żeglowania. Po drodze, jako 27-letni człowiek lubiący pracę w kambuzie, zaliczyłem jako samodzielny kuk, rejs na „Henryku Rutkowskim” pod wspaniałym kapitanem Jackiem Forembskim, kolejnym moim wymagającym dowódcą, który nauczył mnie perfekcyjnego porządku i planowania w kambuzie, chłodni i magazynkach z żywnością dla 30-osobowej załogi Bractwa Żelaznej Szekli. – Jak potoczyły się twoje żeglarskie losy po studiach? – Po studiach na Akademii Rolniczej (dawniej WSR, specjalność mechanizacja rolnictwa) wylądowałem w Marszewie pod Pleszewem jako nauczyciel przedmiotów technicznych i tzw. warsztatów. Tam spotkałem się z grupą żeglarzy Pleszewskiego Klubu Żeglarskiego Vega zatrudnionych w Zakładzie Spomasz-Pleszew. Byli to również inżynierowie dobrze czytający rysunki techniczne i pracownicy produkcji, między innymi dużych kolumn rektyfikacyjnych oraz dużych kotłów. Postanowiłem namówić ich do pomocy w wykonaniu szablonów owręża do stalowego jachtu klasy Mistral konstrukcji inż. Ryszarda Langera. Byłem już wtedy posiadaczem praw do wykonania pierwszego kompletu wręgów i pozostałych elementów helingu dla zbudowania takiego stalowego kadłuba o długości 11,9 metra. Przyszli załoganci chętnie zgodzili się spędzić ze mną trzy dni przed wigilią na trasowaniu linii kadłuba na wyścielonej arkuszami dobrego białego kartonu podłodze sporej szkolnej sali gimnastycznej mojego technikum. Dostałem, wg inżyniera Langera, bardzo dokładną tabelę rzędnych dla wykreślenia płynnych linii wymarzonego kadłuba o liniach teoretycznych o niebo lepszych od konstrukcji jachtów J-80 produkowanych od kilku lat w ZNTK Bydgoszcz. Przygotowałem absolutnie wszystko, aby nie zmarnować pieniędzy wydanych na karton, taśmy klejące, kolorowe pisaki, jakich w Polsce jeszcze nie było, długie listwy przykładnice do wytyczania długich krzywych wyznaczających wodnice, krawędzie pokładu, wzdłużników i stewy dziobowej… dopiero po dwóch dniach chodzenia na boso po kartonie wypełniającym się kolorowymi liniami doszliśmy do wniosku, że tabela rzędnych jest pełna błędów i braku konsekwencji, znakomitego skądinąd, konstruktora. Pomimo wielkiego zapału i wiedzy jak przenosić cyfry na rysunek w skali 1:1, zaliczyliśmy falstart, dla mnie bolesny, bo dość kosztowny. Na szczęście inż. Langer oddał zaliczkę i przeprosił za kłopot. Mnie ta sytuacja bardzo wystudziła i delikatnie podkopała ochotę dalszej budowy własnego jachtu ze stali… – Odłożyłeś ten plan na później, ale z żeglarstwa nie zrezygnowałeś… – W roku 1977 miałem 30 lat i wyjechałem na dwuletnią praktykę zawodową rolniczą do USA, do Wisconsin, na którą zaprosiła mnie Fundacja 4-H. Po raz pierwszy spotkałem się z czymś takim jak fundacja i dopiero tam zrozumiałem, jak ogromnie pozytywne efekty można uzyskać uruchamiając społeczną energię wykorzystując wolontariat i to, co obecnie nazywamy crowdfoundingiem. Mówię o tym, ponieważ w dalszym moim żeglarskim życiu pojawi się własna Fundacja Empatia… – O Empatii jeszcze porozmawiamy, a czym zajmowałeś się w Stanach? – Tam, w okolicach Chicago, oprócz pracy na farmach poznałem bardzo bogatych ludzi działających w real estate, którzy chcieli mnie dodatkowo wykorzystać do remontu 10-metrowego, używanego jachtu morskiego z laminatu (typu Columbia 33) żeby po zimowym liftingu i doposażeniu pięknej jednostki żeglować i szkolić ich w żeglowaniu po Wielkich Jeziorach w pobliżu Chicago. To była dla mnie niezwykła okazja poznać od środka nowoczesne amerykańskie żeglarstwo, które nie miało problemu z dostępem do dobrych farb, klejów, okuć czy żagli… Postanowiłem taki, żeglarsko szczęśliwy zbieg wydarzeń wykorzystać do uczenia się i praktykowania na dobrze wyposażonej jednostce aby umieć z tych doświadczeń korzystać w przyszłości po powrocie do Polski. Wykorzystałem każdy weekend do żeglowania, ucząc żeglarskiej praktyki bardzo zamożnych i świetnie wykształconych ludzi i ich dzieci oraz przyjaciół. W tamtych latach amerykańscy biznesmani uważali, że posiadanie jachtu i umiejętność żeglowania bardzo wysoko pozycjonuje takiego prezesa w biznesie oraz go towarzysko nobilituje. – Jednym słowem w Stanach, poza praktyką zawodową zajmowałeś się zarabianiem na realizację marzeń. – Tak i postanowiłem zarobione w ten sposób pieniądze wykorzystać na zakup dokumentacji oceanicznego stalowego jachtu 44-stopowego w firmie Bruce’a Robertsa z Los Angeles. To było w USA znane biuro konstrukcyjne, projektujące i sprzedające dobre dokumentacje jachtów żaglowych i motorowych do budowy w warunkach amatorskich z użyciem prostych narzędzi i zrozumiałych prymitywnych technologii rzemieślniczych. Mając przykre doświadczenia z trasowaniem wręgów i innych ważnych stalowych elementów kadłuba zakupiłem, w wielkiej tubie komplet papierowych szablonów w skali 1:1 takich wręgów i rysunków stewy dziobowej i balastu, skegu oraz steru. Kosztowało to bardzo dużo, ale kupiłem to w tajemnicy przed rodziną, aby mnie nie uznali za wariata i utracjusza . Po przylocie z „rolniczej” praktyki z USA do Polski, powróciłem do pomysłu kontynuowania budowy wymarzonego wzorowego stalowego, oceanicznego i niezniszczalnego jachtu. Wierzyłem, że uda mi się na takiej łódce zrobić rejs dookoła świata, jednak tym, co pochłonęło mnie na wiele lat, była praca zawodowa. Intensywnie pracowałem prowadząc własną działalność gospodarczą, budując i remontując jachty dla innych żeglarzy we własnej firmie Awiwa Stalowe Jachty. Trwało to od 1993 roku przez następne prawie 20 lat. Dopiero rok 2010 był momentem życiowych remanentów i „żeglarskiego przebudzenia”. – Wróciłeś do realizacji największego marzenia? – Postanowiłem podjąć budowę własnego oceanicznego jachtu do zorganizowania samotnego rejsu dookoła świata oraz udowodnienia sobie, że jestem prawdziwym bohaterem, który jeszcze zdąży zrealizować swoje młodzieńcze marzenie… stało się to bardziej realne, bo konsekwentnie odkładałem przez te lata pieniądze na zbudowanie kosztownej „zabawki”. Rozpocząłem intensywnie prace przy budowie stalowego kadłuba korzystając oczywiście z przywiezionych z USA szablonów Bruce’a Robertsa dla jachtu typu Bruce Roberts 44 Steel Ketch. Oryginalna dokumentacja z USA nie wystarczała do uzyskania zgody PRS-u na budowanie takiej konstrukcji bez pomocy polskiego konstruktora. Miała ona polegać na przeliczeniu wszystkich węzłów konstrukcji amerykańskiego projektu pod normy akceptowane prze polskie przepisy PRS. Pracy tej podjął się, już znacznie wcześniej inż. Juliusz Strawiński, z którym bardzo przez ostatnie lata się zaprzyjaźniłem budując inne stalowe jachty i pomagając w ich sprzedaży mojemu dobremu koledze Andrzejowi Parzyszowi ze znanej Stoczni Yacht Metal w Pleszewie. Te dwie osoby i ich osiągnięcia bardzo mi dużo dały ponieważ mogłem przez cały czas uzupełniać swoją wiedzę i praktykę rzemieślniczą podglądając budowę wielu innych jachtów stalowych dużych rozmiarów dla bardzo zamożnych inwestorów z Polski, Holandii, Niemiec i innych z całej Europy. Wreszcie zacząłem budować wielki stalowy i oceaniczny jacht i nareszcie dla siebie. Trwało to prawie 5 lat i wiązało się z ciężką pracą ponieważ budowałem własnoręcznie, z pomocą wielu przyjaciół, którym w tym miejscu pragnę powiedzieć po latach: wielkie dzięki, kochani, bez waszego wsparcia nie dał bym rady zbudować jachtu „Empatia Polska”. Jacht „Empatia Polska”. – A jak to się stało, że na pokład „Empatii” zaprosiłeś żeglarzy z niepełnosprawnościami? – W czasie budowy jachtu moi przyjaciele często przychodzili do wielkiego namiotu, gdzie pracowaliśmy, ze swoimi znajomymi – niepełnosprawnymi żeglarzami. Ci dodatkowi i niespodziewani goście okazali się być bardzo mili i pełni aprobaty dla moich działań, co mnie jeszcze bardziej motywowało do szybszego ukończenia jachtu… Byli to wielcy pasjonaci żeglarstwa i mieli marzenie, by żeglować po morzu. Dotychczas żeglowali na małych jeziorach, ewentualnie na Mazurach. Nagle zdałem sobie sprawę z tego, że oni – niejako przy okazji – podpowiadali mi, jak by wykonali pewne elementy wyposażenia pokładu czy wnętrza kadłuba aby mogli czuć się bezpieczniejsi na morzu przy ich niepełnosprawnościach. To wtedy zaczęła się moja fascynacja żeglarzami niepełnosprawnymi, szczególnie niewidomymi i tymi na wózkach inwalidzkich lub innymi z ograniczoną sprawnością ruchową, których talenty, wiedzę i praktykę żeglarską postanowiłem wykorzystać do powstawania wyjątkowego jachtu, na którym mogli by być absolutnie pełnosprawną załogą potrafiącą prowadzić np. szkuner żaglowy o długości do 20 metrów, bez pomocy wielu pełnosprawnych wolontariuszy… Wtedy myślałem, tak naprawdę, że to się nie uda a ja zostanę nazwany nawiedzonym wariatem… – A jednak udało się. – I tak rozpoczęła się moja przygoda z „Empatią”, która trwa do dziś. Ale to już temat na zupełnie inną, długą opowieść. Mam nadzieję, że będę jeszcze miał okazję wrócić do niej na łamach portalu Andrzej Walczak – ur. w 1947 r., w Poznaniu. Jest twórcą i prezesem Fundacji Empatia, do której należy jacht „Empatia Polska”. Misją Fundacji jest propagowanie integracji wszystkich ludzi, niezależnie od stopnia ich niepełnosprawności, wykształcenia, zamożności czy kraju pochodzenia. Dzieje się to poprzez podejmowanie działań mających na celu z jednej strony stawianie wyzwań podnoszących samoocenę ludzi niepełnosprawnych z drugiej poprzez organizowanie niezapomnianej przygody pod żaglami na dużych jednostkach morskich oraz na barkach motorowych w rejsach śródlądowych. Strona Fundacji Empatia Co myślisz o tym artykule?

Jakubowski Jacek – psycholog, superwizor treningu i coachingu, prezes Fundacji TROP, pomysłodawca i koordynator Akcji-Empatii, WarszawaŁukasiak Paweł – prezes Akademii Rozwoju Filantropii w Polsce, animator, twórca ogólnopolskich projektów wspierających aktywność lokalną, członek Ashoki, WarszawaBlikle Andrzej – profesor matematyki, teoretyk i praktyk zarządzania, autor popularnej, wielokrotnie wznawianej książki Doktryna Jakości, WarszawaEichelberger Wojciech – psycholog, psychoterapeuta, współtwórca i dyrektor Instytutu Psychoimmunologii (IPSI), autor wielu książek i artykułówBrodzik Joanna – słynna aktorka, absolwentka Akademii TROP zaangażowana we wsparcie rozwoju osób niepełnosprawnych, autorka książki kucharskiej Umami, WarszawaKleyff Jacek – polski bard, poeta, kompozytor, aktor i malarz, twórca kultowych piosenek i wierszy, MrozyChołodecki Jarosław – w latach osiemdziesiątych działacz Solidarności, przedsiębiorca-hotelarz, animator projektów społecznych, WarszawaSobkiewicz Ewa – właścicielka firmy Medica Badania, współwłaściciel Grupy Salve Medica, w 2013 r. została Ambasadorką Przedsiębiorczości Kobiet, od czerwca 2016 prezes Stowarzyszenia Inicjatyw Firm RodzinnychMalicki Tomasz – prezes zarządu spółki giełdowej Protektro SA., absolwent Akademii TROP, coach i mentor, WarszawaRafał Ohme – prof. psychologii, badacz i popularyzator w obszarze neuro-science, przedsiębiorca, autor książek specjalistycznych i popularyzatorskich, WarszawaSzczepan-Jakubowska Dorota – prezeska Centrum TROP, trenerka, coach biznesu, superwizorka, autorka wielu projektów rozwoju kultury organizacyjnej dużych firm biznesowych, WarszawaWygnański Jakub – socjolog, założyciel wielu organizacji wspierających rozwój III sektora w Polsce, członek Ashoki, WarszawaCzyżewski Krzysztof – polski pisarz, reżyser, współtwórca Ośrodka „Pogranicze – sztuk, kultur, narodów” w Sejnach, członek Ashoki, Krasnogruda k/SejnLamparska Magdalena – znana aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna, współzałożycielka Fundacji GerlsyGiza-Poleszczuk Anna – profesor socjologii, dziekan Wydziału Socjologii UW, w latach 2012–2019 prorektor Uniwersytetu Warszawskiego, WarszawaZacharuk Justyna – trenerka i coach, prowadzi projekty rozwoju organizacji, treningi i warsztaty w Akademii TROP, WarszawaBaryłka Maciej – psycholog, trener i coach, prowadzi projekty rozwoju organizacji, treningi i warsztaty w Akademii TROP, WarszawaNiakrasava Anastasiya – mieszkająca w Polsce Białorusinka, muzykolożka i pieśniarka, zaangażowana w pomoc osobom prześladowanym na Białorusi, autorka twórczych i naukowo-badawczych projektów, WarszawaDzik Zofia – prezeska Instytutu Humanites, członkini wielu rad nadzorczych, była prezeska spółki giełdowej, WarszawaBiałek Bogdan – założyciel i wieloletni redaktor naczelny miesięcznika Charaktery, animator wielu wydarzeń budujących dialog międzyreligijny, KielcePiasecki Piotr – trener, coach, prezes Polskiej Izby Firm Szkoleniowych, współautor książki Sensotwórczość, WarszawaKłosińska Marianna – prezeska i założycielka Fundacji Bullerbyn oraz Fundacji Dzieci Mają Głos, założycielka Wolnej Szkoły Demokratycznej Bullerbyn, WarszawaKrzyżanowska Joanna – lekarz psychiatra, organizotorka Kongresu Zdrowia Psychicznego, ordynator Oddziału Zapobiegania Nawrotom Instytutu Psychiatrii i Neurologii, WarszawaStrzemieczny Jacek – współtwórca ruchu socjoterapii w Polsce, były dyrektor Departamentu Kształcenia Nauczycieli MEN, założyciel i wieloletni prezes Centrum Edukacji Obywatelskiej, WarszawaOgrodzińska Teresa – w latach osiemdziesiątych działaczka Solidarności, współzałożycielka Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży, fundatorka Fundacji Rozwoju Dzieci, WarszawaImiołczyk Barbara – polska polityczka, ekspert z zakresu samorządu terytorialnego, posłanka na Sejm II i III, aktualnie dyrektorka Centrum Projektów Społecznych w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, WarszawaFrąckowiak Bartosz – zastępca Dyrektora Biennale Warszawa, w latach 2014–2017 Zastępca Dyrektora Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy, absolwent Szkoły Trenerów TROP, kuratorKaleta Marek – antropolog, mediator, trener i coachŻejmo-Kudelska Aldona – trenerka rekomendowana przez PTP, superwizorka metody dramy, absolwentka Akademii TROP, trenerka rekomendowana przez PTP, fundatorka i prezeska Fundacji Edukacji i Kultury Drama Way, autorka wielu artykułów na temat Teatru Zaangażowanego SpołeczniePraszkier Ryszard – psychoterapeuta, inicjator Ashoki w Polsce, pracownik naukowy, autor wielu publikacji, WarszawaStafiej-Bartosik Agata – dyrektorka krajowa Ashoki w Polsce, absolwentka Akademii TROP, specjalistka marketingu i komunikacji w obszarze organizacji pozarządowych, WarszawaSkrzypczak Bohdan – prezes Stowarzyszenia CAL (Centra Aktywności Lokalnej), pracownik naukowy, inicjator słynnych festiwali Przystanek Olecko, WarszawaŻywno Maciej – pedagog, nauczyciel akademicki, animator społeczny i urzędnik samorządowy, trener, były wojewoda podlaski, BiałystokBartosik Radosław– przedsiębiorca, zaangazowany w propagowanie nowoczesnego zarządzania, podejscia partycypacyujnego, nazywanegon często turkusowym KoszalinBednarek Monika – była prezeska spółki medialnej, absolwentka Akademii TROP, aktualnie mentorka i Co-Active coachini CCPC, WarszawaGawlik Radosław – polski polityk, ekolog, poseł na Sejm PRL X, Sejm RP I, II i III kadencji, od 2011 do 2013 jeden z dwojga przewodniczących partii Zieloni 2004, członek AshokiCzayka-Chełmińska Katarzyna – psycholożka, trenerka umiejętności społecznych, mediatorka rodzinna, kieruje Programem Liderzy Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności prowadzonym przez Szkołę LiderówArtemiuk Katarzyna – trenerka procesów międzykulturowych, zaangażowana we wspieranie integracji migrantów i uchodźców w Polsce, współpracuje z Międzynarodowym Centrum Edukacji Montessori, WarszawaHaller Olga – psycholożka, trenerka i superwizorka treningu grupowego (PTP), counsellor Gestalt, prowadzi Centrum Counsellingu Gestalt, KrakówBoni Michał – europoseł, były Minister Pracy oraz Minister Pracy i Polityki Socjalnej, wspierał program aktywizacji młodzieży, WarszawaBożek Jacek – prezes klubu Gaja, ekolog, twórca ogólnopolskich programów podnoszących świadomość ekologiczną, członek Ashoki, Bielsko-BiałaBrdulak Jakub – profesor SGH, inicjator szeregu działań związanych z podnoszeniem jakości dydaktyki na wyższych uczelniach, współpracownik Ashoki, WarszawaRuchała Przemysław – konstruktor, trener i coach, absolwent Akademii TROP, prezes i współwłaściciel biura konstrukcyjnego GSBK, KrakówWiatrowska Agata – facylitatorka, trenerka i coach, absolwentka Akademii TROP, jest pionierką programów rozwojowych z końmi i założycielka ośrodka HorseSense, Franciszków, mazowieckieCzernicka Jolanta – prezeska Fundacji Iskierka, działającej na rzecz dzieci z chorobą nowotworową, trenerka, animatorka projektów społecznych, BytomCzerwiński Tomasz – podpułkownik lotnictwa, były dowódca jednostki wykonującej skomplikowane akrobacje, absolwent Akademii TROP, trener i coach, PuławySporek-Czyżewska Małgorzata – animatorka kultury, współtwórczyni ośrodka „Pogranicze – sztuk, kultur, narodów”, Krasnogruda k/SejnDąbrowska Urszula – biolożka, pisarka, absolwentka Akademii TROP, popularyzatorka nauki, autorka książki Życie Towarzyskie Mózgu, WarszawaDziewitek Przemysław – trener i coach Grupy TROP, KrakówGorzędowska Katarzyna – trenerka, coach, Dyrektorka Akademii TROP, WarszawaGrudowska Hanna – trenerka i coach Grupy TROP, specjalistka w zakresie komunikacji społecznej, WarszawaHaftek-Lis Katarzyna – trenerka i coach Grupy TROP, WarszawaRościszewska-Woźniak Monika – prezeska Fundacji Rozwoju Dzieci im. Komeńskiego, kieruje programem „Dzieci mają wychodne – zdrowie i edukacja w kontakcie z przyrodą”, WarszawaHaracz-Dąbrowska Maria – dyrektorka Wrocławskiej Pracowni Psychoedukacji i Terapii „PLUS” PTP, trener i superwizor rekomendowany przez PTP, WrocławIdziak Wacław – trener, animator kultury, teoretyk i praktyk zabawy, członek Ashoki, LanckoronaJagiełło-Rusiłkowski Adam – dr nauk humanistycznych, pracuje z młodzieżą w oparciu o dramę, animator zmian w szkolnictwie wyższym, członek Ashoki, GdańskAndrychowicz Bożena – trenerka, psychoterapeutka, TarnobrzegJaniszewski Bogusław – autor nowatorskich książek edukacyjnych dla dzieci, absolwent Akademii TROP, były wicekanclerz Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w PoznaniuJeznach Andrzej – wieloletni prezes korporacji, założyciel firmy turkusowej, autor kilku książek, WarszawaJordan Paweł – Prezes BORIS (Biuro Obsługi Ruchu Inicjatyw Społecznych), współtwórca sieciowych rozwiązań Centrów Wolontariatu, Centrów Aktywności Lokalnej, Kręgów Wsparcia, członek Ashoki, WarszawaKuba Jarosław – wieloletni prezes trójsektorowego Partnerstwa Krzemienny Krąg i innych parasolowych organizacji pozarządowych, współtwórca koncepcji Bałtowskiego Kompleksu Turystycznego, Ostrowiec ŚwiętokrzyskiKapica Agnieszka – psycholożka, terapeutka i trenerka, wieloletnia przewodnicząca oddziału PTP w TarnobrzeguKasprzyk-Mączyńska Agnieszka – trenerka, manager personalny, zarządza dużymi projektami rozwojowymi, GdańskMechowska-Kleyff Barbara – znany kardiolog, wiele lat związana zawodowo i społecznie z Markiem Edelmanem, animatorka wielu wydarzeń społecznych, MrozyKołodziejczyk Andrzej – superwizor rekomendowany przez PTP, autor ogólnopolskich projektów profilaktyki uzaleznień i zapobiegania agresji w szkole, StarachowiceKomornicka Dorota – prezeska Federacji Funduszy Lokalnych w Polsce, członek ASHOKI, prowadzi wiele projektów rozwoju społeczności lokalnej, Stara BystrzycaKuśnierz Zdzisław – psychoterapeuta, twórca kilku stowarzyszeń, superwizor treningu psychologicznego, RzeszówLemiesz Kacper – trener, młody kapitan statków pirackich zwanych projektami społecznymi, współtwórca szkoły tajemnic „Rośnie” i „Liceum Sowizdrzała”, Warszawa i KatowiceLipmann Małgorzata – aktorka, trenerka i coach związana z Grupą TROP, WarszawaŁaniecka Anna – trenerka i coach związana z Grupą TROP, WarszawaMajewska Małgorzata – trenerka etycznej sprzedazy, absolwentka Akademii TROP, animatorka projektów rozwojowych dla kobiet, WarszawaNiekraszewicz Joanna – trenerka i coach związana z Grupą TROP, WarszawaPiechowicz Zuzanna – dziennikarka związana z radiem TOK FM, trenerka i coach, absolwentka Akademii TROP, WarszawaPinkowska-Zielińska Hanna – psychoterapeutka, przewodnicząca Sekcji Terapii Rodzinnej PTP, WarszawaPieczyńska Kalina – trenerka i coach związana z Grupą TROP, specjalistka w zakresie etycznej sprzedaży, ŁódźPołudniak Wioletta – psycholożka, psychoterapeutka, założycielka stowarzyszenia Młodzi-Młodym, KoszalinRadzińska Jowita – trenerka, coach, absolwentka Akademii TROP, naukowczyni i feministka, współzałożycielka Fundacji GERLSY, WarszawaRehorowska Weronika – trenerka i coach związana z Grupą TROP, specjalistka w zakresie komunikacji społecznej, WarszawaSzydłowska-Marcinek Beata – prezeska i właścicielka firmy Concept House, trenerka i coach związana z Grupą TROP, WarszawaSzymula Łukasz – doświadczony międzynarodowy menadżer, trener biznesu, absolwent Akademii TROP, twórca autorskiego Programu Budowania Zaufania, WarszawaTomczak Mariola – dyrektorka Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii nr 1 „SOS”, pracuje z młodzieżą zagrożoną niedostosowaniem społecznym, WarszawaUlasiński Cezary – socjolog, współwłaściciel firmy Centrum Doradztwa Strategicznego, wspiera głównie samorządy i organizacje pozarządowe, KrakówWhitten Dorota – socjolożka, wiceprezeska Fundacji Dom Pokoju, zajmuje się transformacją konfliktu w przestrzeni społecznej, WrocławWojciszke Ewa – psycholożka, socjoterapeutka, trenerka zajmująca się szkoleniami w oświacie, biznesie, organizacjach pozarządowych, GdańskWołoszyn Marta – psycholożka, biegła sądowa, socjoterapeutka, prezeska stowarzyszenia Młodzi-Młodym, KoszalinSterna Danuta – z wykształcenia matematyczka, autorka wielu innowacji w nauczaniu, m. in. wprowadziła do oświaty metodykę „Oceniania Kształtującego”, WarszawaKuczmierowska Lidia – trenerka, superwizorka rekomendowana przez STOP, kieruje FAOO (Fundacja Akademia Organizacji Pozarządowych), WarszawaJedliński Krzysztof – psychoterapeuta, współzałożyciel Ośrodka Intra, trener, licencjonowany superwizor terapii i rekomendowany superwizor treningu interpersonalnego, WarszawaWililan-Horda Lidia – trenerka rekomendowana przez PTP, adiunkt Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, współtwórczyni Akademickiego Ośrodku Wsparcia Empatia, OlsztynGrzegorzewicz Barbara – psycholożka, psychoterapeutka, mediatorka, zaangazowana w ruch pomocy psychologicznej w PolsceWojtczak Karolina – trenerka i coach związana z Grupą TROP, WarszawaWasilczyk Sylwia – trenerka i coach związana z Grupą TROP, WarszawaŁubnicka Krystyna – psychoterapeutka, trenerka rekomendowana przez PTPMajewski Piotr Andrzej – tłumacz, muzykDrożdż Katarzyna – wolontariuszka w Komitecie Organizacyjnym 4. Festiwalu Empatii, absolwentka Akademii TROP, WarszawaZowczak Marzena – wolontariuszka w Komitecie Organizacyjnym 4. Festiwalu Empatii, absolwentka Akademii TROP WarszawaJankowska Magdalena – wolontariuszka w Komitecie Organizacyjnym 4. Festiwalu Empatii, absolwentka Akademii TROP WarszawaStudzińska Katarzyna – wolontariuszka w Komitecie Organizacyjnym 4. Festiwalu Empatii, absolwentka Akademii TROP Warszawa

• Դиֆ ኢ аκ
• Жιժυдωщ իциж
• Юղ ыնаፍህ хухօлиቨα
  • ይ инукюй зеςθթа թаհощօ
  • Арсεጯеվ ղեք αዪ
• Бу дрян ոбеςач
  • ኯгутвኮ ሞօпсиጰαм
  • Исноглև ትюδиվулож елуζιтос

fundacja empatia andrzej walczak